دریغ و درد که میهن پرست نیکو نام

چراغ عالم علم و هنرنما رسام

به افتخار خموشی گرفت و رفت از هوش

برفت از دو جهان در بهشت عرش مدام

یگانه مرد هنرمند دهر ارژنگی

که گوهری به جهان بود در همه ایام

به دانش و ادب و صنعت او یگانه ی عصر

به عصر پهلوی او بی قصور کرد قیام

سخن شناس و سخن گستر و سخن پرور

هنر شناس و هنرمند و کاری و خوشنام

ادیب و شاعر و عاشق به کشور ایران

فهیم و صادق و مومن به مذهب اسلام

به گاه رزم به سود وطن چو شیر ژیان

به گاه بزم زشعر و ادب محب انام

به وقت صحبتِ از میهن و ترقی آن

برنده سیف تو گویی رها زقید نیام

نمرده او به جهان زنده است از آثار

اگر چه رفته سوی ذوالجلال و الاکرام

به روح پاک وی از ما درود باد درود

ز وامق از دل محزون به او درود و سلام

در سوک استاد ، سروده دکتر وامق مدرسی

دیدگاه خود را بنویسید